در مباحث پیرامون طراحی و استفاده از هوش مصنوعی مولد، تمرکز بر اعتماد مورد توجه قرارگرفته است. این موضوع به همان اندازه مهم است که شامل بودن و دسترسی را از همان ابتدا برای افراد دارای معلولیت در نظر بگیریم که شامل مشارکت افراد دارای معلولیت در شکل دادن به توسعه فناوری، به ویژه در رابطه با فرصت‌های شغلی است.
با مشارکت افراد دارای معلولیت در فرآیند طراحی، می‌توان هوش مصنوعی مولد را برای رفع نیازهای خاص آن‌ها و بهبود کیفیت زندگی آن‌ها طراحی کرد. 
یکی از راه‌های رسیدن به این هدف، ایجاد ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی است که به افراد دارای معلولیت در یافتن فرصت‌های شغلی مناسب برای مجموعه مهارت‌های منحصربه‌فردشان کمک می‌کند.
علاوه بر این، هوش مصنوعی مولد می‌تواند برای توسعه فناوری‌های کمکی استفاده شود که دسترسی افراد معلول را افزایش می‌دهد. برای مثال، سیستم‌های تشخیص گفتار مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند به افراد مبتلا به اختلالات گفتاری کمک کنند تا ارتباط مؤثرتری برقرار کنند. به طور مشابه، اندام‌های مصنوعی مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند تحرک و عملکرد بهتری را برای افراد دارای ناتوانی جسمی فراهم کنند.
علاوه بر بهبود اشتغال و دسترسی، هوش مصنوعی مولد می‌تواند به افراد دارای معلولیت در زمینه‌های مختلف دیگر زندگی کمک کند. سیستم‌های تشخیص بصری مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند با ارائه اطلاعات بی‌درنگ درباره اشیا، افراد و موانع به افراد مبتلا به اختلالات بینایی کمک کنند تا در محیط اطراف خود حرکت کنند. علاوه بر این، الگوریتم‌های هوش مصنوعی را می‌توان برای تقویت ابزارهای آموزشی مورد استفاده قرار داد و یادگیری را برای افرادی با توانایی‌های شناختی متنوع‌تر در دسترس‌تر و جذاب‌تر کرد.
با اولویت دادن به فراگیری و مشارکت افراد دارای معلولیت در طراحی و توسعه هوش مصنوعی مولد، می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که این فناوری از افراد دارای معلولیت پشتیبانی کرده و آن‌ها را توانمند می‌کند. شناخت دیدگاه‌ها و چالش‌های منحصربه‌فرد آن‌ها برای ایجاد سیستم‌های هوش مصنوعی که نیازهای خاص آن‌ها را برآورده می‌کند، بسیار مهم است. با انجام این کار، می‌توانیم جامعه‌ای فراگیرتر را پرورش دهیم که در آن هوش مصنوعی مولد برای بهبود زندگی همه افراد، صرف نظر از توانایی‌هایشان، کار می‌کند.
منبع : ai۲.news