شمعدانی | پایگاه اینترنتی معلولان ایران

فوتبالیستی که پرتابگر شد

جواد حردانی از حس و حالش پس از مدال پارالمپیک گفت

 جواد حردانی هدف خود را از ورزش کسب مدال طلای پارالمپیک می‌داند که به آن نیز رسیده است و به نظر وی چیزی بالاتر از آن وجود ندارد. او امیدوار است که این مدال را در پارالمپیک برزیل نیز تکرار کند.

به گزارش خبرنگار ورزشی ایسنا از خوزستان، دارنده نشان طلا و برنز مسابقات دو و میدانی پارالمپیک 2012 لندن با حضور در ایسنا اظهارکرد: پارالمپیک بالاترین سطح مسابقات در هر ورزشی است و برای کسب این مدال‌ها چهار سال زحمت کشیده شده است. من در طی یک سال و نیم گذشته از خانواده دور و در اردو بوده‌ام ولی این تلاش‌ها جواب داد و من مزد زحماتم را گرفتم.

وی افزود: پس از المپیک پکن، یک تقویم ورزشی چهارساله نوشته شد که دو سال زیر نظر مربی ایرانی و دوسال زیر نظر مربی خارجی کار کردم و موفق شدم رکوردهایی را که در پکن داشتم، خیلی خوب ارتقا دهم. هفت متر و 21 سانتی‌متر رکورد را جابه‌جا و مدال‌های طلا و برنز در ماده‌های پرتاب دیسک و وزنه را کسب کردم. علاوه بر طلا مدال برنز المپیک‌ هم ارزشمند است.

قهرمان پارالمپیک 2008 پکن در ماده پرتاب دیسک درباره مدال برنز ماده پرتاب وزنه خود عنوان‌ کرد: پرتاب وزنه در تخصص من نبود و رشته تخصصی من پرتاب دیسک است. اگر در پرتاب وزنه دهم نیز می‌شدم بازهم خوشحال بودم زیرا رکورد فوق‌العاده‌ای زدم. من به این دلیل در این ماده شرکت کردم که با جو زمین و تماشاگر و داور آشنا شوم ولی موفق شدم مدال هم بگیرم.

وی بیان‌ کرد: من به طلای دیسک امیدوار بودم زیرا واقعا برای آن تلاش کرده و زحمت کشیده بودم. رکوردهایی که در تمرینات زده بودم، رکوردهایی فوق‌العاده و البته بیشتر از رکوردی بود که در مسابقات ثبت کردم چون در زمان مسابقه استرس وجود دارد، به طوری که سه‌ شب قبل از مسابقه اصلا خواب نداشتم. همه از ما انتظار داشتند و من خدا را شکر می‌کنم که توانستم رکورد خوبی بزنم.

حردانی ادامه‌ داد: در پارالمپیک پکن و در ماده پرتاب دیسک با 45 متر و 91 سانتی‌متر طلا گرفتم ولی در لندن با 52 متر و 91 سانتی‌متر این مدال را ازآن خود کردم. در پارالمپیک رکوردها سانتی‌متری جابه‌جا می‌شود ولی من موفق شدم هفت متر و 21 سانتی‌متر آن را جابه‌جا کنم و برگزارکننده مسابقات نیز از من بابت این رکورد فوق‌العاده تشکر کرد.

وی به ایسنا گفت: میزبانی نسبت به پارالمپیک پکن خیلی ضعیف بود ولی من خوشحالم که با دست پر از این مسابقات برگشتم و این مسایل برای ما مهم نبود. رقیبان اصلی من نیز از لیتوانی، لهستان، اوکراین و چین بودند. خوشبختانه در دوومیدانی هیچ ناداوری ندیدیم؛ قبل از بازی‌ها داوران قسم خورده و تعهد می‌دهند که هیچ‌گونه ناداوری انجام ندهند و در این چند سالی که در ورزش بوده‌ام نیز ناداوری ندیده‌ام.

رکورددار پرتاب دیسک جهان اظهار کرد:‌ خوشبختانه در یک سال و نیم گذشته، فدراسیون و کمیته ملی المپیک در کنار من یک مربی خارجی قرار دادند. در اردو هفته‌ای 10 جلسه تمرین داشتیم و هر هفته بالای 50 تن آهن جابه‌جا می‌کردیم. همچنین صبح‌ها تا یک بعدازظهر تمرین تخصصی پرتاب انجام می‌دادیم. خوشبختانه مشکل خاصی نداشتیم؛ حقوق‌ها، پاداش‌ها، سفرهای خارجی و اردوهای برون‌مرزی که برای ما درنظر گرفته بودند منظم بود. من در سه پارالمپیک شرکت کردم ولی لندن از این لحاظ فوق‌العاده بود. تیم دو و میدانی ما با 14 ورزشکار 13 مدال کسب کرد و موفق‌ترین و پرمدال‌ترین تیم این دوره از مسابقات بود.

وی بیان‌‌ کرد:‌ گرشاسبی، مدیرکل ورزش و جوانان خوزستان نیز طی یک سال و نیم گذشته چندین‌بار بار به تمرینات ما سر زده بود و یک روز قبل از اعزام به لندن نیز پاداش‌هایی به من و عبدالرضا جوکار داد، برای ما آرزوی موفقیت کرد و قول‌هایی نیز داد. در هر صورت من از مدال طلا و رکوردی که زده‌ام و توانسته‌ام دل خانواده و دوستان را شاد کنم، خوشحالم. این‌که مردم به من تبریک می‌گویند برای من یک دنیا ارزش دارد و از لحاظ مالی به چیزی دل نبسته‌ام. از مسابقات پارالمپیک پکن تاکنون جوایز المپیکی‌ها و پارالمپیکی‌‌ها یکسان‌سازی شده است و طی هفته‌های آینده نیز مراسم تجلیل از قهرمانان برگزار می‌شود.

حردانی در ادامه با بیان این‌که انگلیس پایتخت ورزش دنیا است و مردمان ورزش‌دوستی دارد، گفت: همین موضوع باعث حضور آن‌ها در مسابقات شد و من از دیدن 80 هزار تماشاگر در ورزشگاه لذت بردم ولی در کشور ما دو و میدانی مظلوم واقع شده است و به جز ورزشکاران کسی به تماشای مسابقات نمی‌رود. این مساله به اسپانسر برمی‌گردد و اگر سرمایه‌گذاری انجام شود خیلی موفق‌تر خواهیم بود. معتقدم ورزشکاران ایرانی در رشته‌های انفرادی نسبت به تیمی بهتر عمل می‌کنند.

وی درباره عنوان نایب‌قهرمانی عبدالرضا جوکار در ماده پرتاب نیزه بیان‌کرد: مسابقه جوکار متاسفانه صبح زود برگزار شد و جمع و جور کردن ورزشکار در صبح واقعا سخت است. او واقعا بدشانسی ‌آورد و اگر مسابقه صبح برگزار نمی‌شد مطمئن باشید طلا می‌گرفت. به هر حال پرچمدار بودن دست‌کمی از طلا ندارد زیرا بهترین‌ها و پرمدال‌ترین‌ها پرچمدار می‌شوند. جوکار در روزهای قبل از مسابقه رکوردهای فوق‌العاده‌ای می‌زد ولی وقتی انتظار بالا می‌رود، خودبه‌خود استرس ایجاد می‌شود.

دارنده مدال نقره مسابقات پارالمپیک 2004 آتن در رشته پرتاب دیسک، ادغام کلاس‌ها را در بالارفتن کیفیت و سطح مسابقات تاثیرگذار دانست و افزود: این کار از پارالمپیک پکن آغاز و واقعا موجب بالارفتن سطح مسابقات شد، به طوری که در دو و میدانی نزدیک به 200 رکورد شکسته شد.

وی اظهارکرد: اگر کسی بخواهد در پارالمپیک مدال بگیرد باید سرمایه‌گذاری کند و چهار سال زمان بگذارد. در پارالمپیک پکن با پنج طلا، پنج نقره و سه برنز بین 204 کشور دنیا بیست‌ودوم شدیم ولی در این دوره با 10 طلا، پنج نقره و هشت برنز، یازدهم شدیم. فکر نمی‌کنم دیگر چنین نتیجه‌ای را تکرار کنیم و واقعا فوق‌العاده کار کردیم.

حردانی خاطرنشان‌کرد: کشور ما واقعا از لحاظ تغذیه، مربی و حقوق، سرمایه‌گذاری کرد و ما توانستیم یازدهم شویم. این رتبه فوق‌العاده‌ای است و اگر چنین برنامه‌‌ای برای پارالمپیک بعدی هم صورت بگیرد، بازهم موفق خواهیم شد.

وی به ایسنا گفت: قول شغل، سکه، خانه،‌ زمین و ماشین به من داده شده است ولی من همین که توانسته‌ام دل مردم را شاد کنم برایم یک دنیا ارزش دارد. اگر در کنار این به من جایزه‌ای بدهند، خوب است در غیر این صورت اصلا مهم نیست.

این دو و میدانی‌کار خوزستانی خاطرنشان‌کرد: من در این 12 سال توانسته‌ام 35 مدال جهانی، آسیایی و پارالمپیک کسب کنم که پنج مدال آن پارالمپیکی، 17 مدال آن جهانی و هفت یا هشت مدال آن آسیایی است. هم اکنون نیز در استراحت هستم و از دو ماه آینده یک اردوی یک ساله در بلاروس برای آمادگی مسابقات آسیایی و نیز پارالمپیک برزیل، خواهم داشت. کارکردن در دو ماده خیلی سخت است و باید وقت گذاشت اما امیدوارم همین رکوردها را در پارالمپیک برزیل هم به ثبت برسانم.

وی اظهارکرد: من در ابتدا در سن 14، 15 سالگی فوتبالیست بودم و فوتبالم نیز خیلی خوب بود ولی چون پرتاب‌های خوبی داشتم وارد دو و میدانی شدم و در آن نیز موفق شدم. من برای طلای لندن خیلی زحمت کشیدم و فکر نمی‌کنم چیزی بالاتر از طلای المپیک باشد و اگر امیدوار باشم می‌توانم آن را تکرار کنم. البته گفتن آسان است و همین طلا به دو سال تلاش و زحمت و زجر کشیدن نیاز دارد.

حردانی در پایان گفت: مربیان خیلی خوبی در استان وجود دارد و کسانی که می‌خواهند در این رشته فعالیت کنند ابتدا باید در آزمون‌های استعدادیابی شرکت و بعد در مسابقات انتخابی حضور داشته باشند. همچنین اگر لیگ پویایی داشته باشیم، ورزشکاران همیشه آماده هستند اما لیگ دو و میدانی به طور منظم برگزار نمی‌شود که دلیل آن نبودن اسپانسر است.