آموزش و پرورش در سالی که گذشت
خواسته‌های دانش‌آموزان معلول
وقتی خداوند پشت چراغ قرمز زندگی به دادمان می‌رسد
اگر امروز در برابر تمنای کودکی که بر روی ویلچر منتظر پشت چراغ قرمز قرار دارد، خود را مسئول و نگران بدانیم، مطمئن باشیم روزی دست‌های بی‌انتها و مدد رسان الهی در بزنگاه‌های مختلف و در پشت چراغ قرمز زندگی‌مان به دادمان می‌رسد.
در حالی که جمعیت دنیا از مرز 7 میلیارد نفر گذشته است و جمعیت کشورمان نیز بیش از 78 میلیون نفر اعلام شده است، براساس آخرین آمار رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور 10 درصد از جمعیت کشور دارای درجاتی از معلولیت ذهنی و حرکتی هستند.
حال باید ببینیم تعریف معلولیت چیست و به چه کسی معلول می‌گویند؟ معلولیت به ناتوانی در انجام تمام یا قسمتی از فعالیت‌های عادی زندگی فردی یا اجتماعی به علت وجود نقصی مادرزادی یا اکتسابی، در قوای جسمانی یا روانی اطلاق می‌شود.
«معلولیت» واژه‌ای است که بیشتر در ذهن تداعی ناتوانی است؛ اما جمله «معلولیت محدودیت نیست» را بارها شنیده‌ایم و نمونه‌های شگرف افراد به ظاهر معلول که در عرصه‌های مختلف درخشش خیره‌کننده‌ای داشته‌اند را دیده‌ایم.
از وینست ونگوگ نقاش مشهور هلندی که از جوانی به افسردگی شدید مبتلا بود اما دست به خلق آثار هنری بدیعی می‌زند تا کریستی برون نقاش و شاعر ایرلندی که از نوابغ جهان هنر است و از نوعی عقب‌ماندگی مغزی رنج می‌برد یا هافکین فیزیکدان انگلیسی که مبتلا به نوعی سندرم خاص به نام «ALS» بود و ده‌ها نمونه از این دست در داخل کشورمان که همه مؤید توانایی در انجام امور مختلف در عین ناتوانی جسمی و روحی است.
باید بدانیم معلولیت حاصل عوامل مختلف است؛ گاه فقر و جهل و زمانی تبعیض و بی‌عدالتی، در برهه‌ای تصمیم از سر احساس در پیوند دو نفر که ادراک و منطق در آن جایی ندارد و نتیجه‌ای به بار می‌آورد با نام معلول و ناتوانایی به نام معلولیت؛ اما باید از یاد نبریم اگر در همه ادیان بر احترام به انسان‌هایی که به هر دلیل دچار نقص و کمبود جسمی و روحی هستند تأکید شده است؛ این حرمت نگهداشتن و کمک در دین بزرگ اسلام از جایگاه و اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و توصیه‌های زیادی در این خصوص شده است.
همیشه از ذهن خود دور نسازیم که معلول را به خاطر ضعف و ناتوانی احترام نگذاریم که آن جز نگاه ترحم‌آمیز و از سر منت چیز دیگری نیست، حرمت به او حرمت به انسانیت، نوع‌دوستی و تکریم است، تکریم به گروهی از مخلوقات خداوندی که به هر دلیلی شاید برای ما صحنه آزمون و آزمایش شده‌اند تا عیار وجودی و ذات انسانی‌مان در دورانی زندگی که بر مادیت و دور شدن از عطوفت انسانی استوار شده، پاسدار شخصیتش شویم.
به یاد داشته باشیم اگر امروز گشایش‌گر راه آن عصای سفید به دست نابینا در پیاده‌رو یا پاسخ دهنده ناشنوای درمانده باشیم و در برابر تمنای کودکی که بر روی ویلچر منتظر پشت چراغ قرمز حضور دارد، خود را مسئول و نگران بدانیم، مطمئن باشیم روزی دست‌های بی‌انتها و مدد رسان الهی در بزنگاه‌های مختلف و در پشت چراغ قرمز زندگی‌مان به داد ما می‌رسد و آرامش سبز زندگی را برای‌مان به ارمغان می‌آورد؛ چرا که باید بدانیم:
«بنی‌‌آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چه عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار»
امروز در روز جهانی معلولان و در مراسم تکریم از دانش‌آموزان معلول برگزیده علمی، فرهنگی، ورزشی، قرآنی و فرهنگیان معلول شاغل آموزش و پرورش استثنایی شهر تهران که در مدرسه استثنایی شهید محبی برگزار شد، پای صحبت عده‌ای از این دانش‌آموزان نشستیم.
* ویلچر ما نشانه نگاه ترحم‌آمیز جامعه به ما نیست
بهنام سلیمانی 31 ساله دبیر کامپیوتر مدرسه استثنایی سروش منطقه 4 اظهارداشت: از بدو تولد دچار فلج مغزی شده‌ام و پاهایم قادر به حرکت نیست.
وی ادامه داد: همه مراحل تحصیل خود را در مدارس استثنایی گذراندم و مدرک فوق دیپلم کامپیوتر را از دانشگاه علمی کاربردی فرهنگ و هنر گرفته‌ام و از 19 سالگی کار تدریس کامپیوتر در آموزش و پرورش استثنایی را شروع کردم و در حال حاضر 11 سال سابقه کار دارم.
سلیمانی افزود: در اثر ضعفی که در بدو تولد دچار آن شدم به معلولیت مبتلا شده‌ام اما اینها دلیل محرومیت ما نمی‌شود.
وی یادآور شد: البته ما معلولان در جامعه خودمان دچار محرومیت‌هایی از جهت امکانات هستیم که آن نیز نیاز به فرهنگ‌سازی و مناسب سازی اماکن در جهت دسترسی آسان معلولان است.
سلیمانی خطاب به مسئولان خاطرنشان کرد: نباید تمام هم و غم مسئولان به روز جهانی معلولان منجر شود و فقط به دنبال بزرگ کردن و یا بهتر بگویم گوش دادن به حرف‌های آنها در این روز خاص شوند و پیام من این است که مردم معلولیت را از دید خودشان نگاه نکنند و در مواجهه با فرد معلول با چشم دل نگاه کنند و ویلچر ما را نشانه کمک مالی و نگاه ترحم آمیز ندانند.
الناز کعزانی دانش‌آموز کلاس سوم رشته راسته دوزی مدرسه استثنایی شهید اصلانی منطقه 5 که یک کم‌توان ذهنی است، گفت: معلول کسی است که مشکل بینایی، شنوایی، حرکتی و ناتوانی در صحبت کردن دارد.
وی ادامه داد: علاقه زیادی به درس خواندن دارم و در کنار آن به ورزش و موسیقی نیز علاقمندم.
این دانش‌آموز استثنایی یادآور شد: دوست دارم به ما معلولان کمک و رسیدگی کنند و به ما نیز بعد از تحصیل، کار بدهند.
سارا قلی‌زاده دانش‌آموز کلاس اول دبیرستان در رشته قالی‌بافی، گفت: معلول به کسانی که توانایی حرکت کردن ندارند و یا با ویلچر و عصا حرکت می‌کنند گفته می‌شود.
قلی‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار فارس افزود: ما در این روز جمع شده‌ایم تا روز جهانی معلولان را گرامی بداریم و از مردم انتظار داریم با ما مهربان باشند و در مسائل مختلف به ما کمک کنند.
مریم شفیعی 18 ساله یکی دیگر از دانش‌آموزان رشته قالی‌بافی در حالیکه با مهارت خاص در پشت دار قالی مشغول به کار است، خاطرنشان کرد: من یک کم توان ذهنی هستم که 3 سال است قالی‌بافی می‌کنم.
منبع: فارس