شمعدانی | پایگاه اینترنتی معلولان ایران- مقالات حوزه اجتماعی
نقش ادارات در کیفیت حضور معلولان در جامعه چیست؟

حذف تصاویر و رنگ‌ها  | تاریخ ارسال: 1392/11/13 | 

نقش ادارات در کیفیت حضور معلولان در جامعه چیست؟

با نگاهی به برنامه هایی که از سوی جامعه معلولان اجرا می شود شاهد هنر آفرینی زیبای آنان هستیم ,ولی هیچ کدام از ادارات ونهادهای اجرایی دست همکاری به سوی این افراد دراز نمی کنند.

در جوامع انسانی هر فردی برای خود دارای حقوق شهروندی است که برخورداری از سطح رفاه ,آرامش وخدمات شهری تنها گوشه ای از این حقوق است .
هر کدام از ما انسانها براساس عقیده ونگرش ,سطح سواد وتربیت خانوادگی و...نگاهی به جامعه داریم که متفاوت از شخص دیگر است ولی می توان گفت:همه ما خواستار دریافت حق خود از جامعه هستیم.
دراین میان عده ای حق خود را مطالبه می کنند و برای دریافت آن فرسنگ ها راه را هم می پیمایند ولی عده ای نیز مانند افراد معلول هستند که برای دریافت حقوق خود نیاز بیشتری به حمایت از سوی جامعه دارند .
جامعه ای که به قول های مدیران ,مسولان وشهرداران دل خوش کرده است وبه انتظار آینده ای که ساخته وعده های پوچ وتوخالی  آنان است به زندگی خود ادامه می دهد.
آینده از نظر یک کودک معلول
الف,ربیعی کودکی معلول است  که درذهن کوچک خود آینده راترسیم کرده است ,وقتی از او می پرسم می خواهی چه کاره شوی ؟
می گوید :دکتر ,می خواهم دکتر شوم وپاهایی که شکسته است را عمل کنم وجا بندازم .
وی که خواهر وبرادری به اسم طاها وفاطمه دارد ,خواسته ها ی خود از جامعه را به وسیله  خانواده به دست می آورد .
ولی آیا جامعه در آینده هم پاسخگوی خواسته ها ی وی خواهدبود ؟آیا جامعه در آینده جایگاهی برای وی اختصاص می دهد یا نه ؟آیا قوانین حقوق شهروندی وی اجرا می شود یا نه ؟
بررسی وپاسخ به سوالات فوق اگر به شیوه انسانی نگریسته شود افکار تمامی جامعه را به خود مشغول خواهد کرد ,چون همه ما مسلمانیم وبراساس وظیفه دینی وبینش انسانی خود قضاوت می کنیم,ولی از نظر قانون, این مسئولان هستند که باید با اجرای قوانین مصوب شده ای که مختص به حمایت از معلولان است, آرامش ورفاه وامنیت آنان را پدید آورند.
بارسنگینی که معلولان بردوش می کشند
در حال حاضر بیش از 200هزار نفر از جمعیت استان را افراد دارای مشکلات جسمی وحرکتی (معلولان )تشکیل می دهند .
بیشترین مشکلاتی که بار سنگینی بردوش خانواده های دارای فرزند معلول گذاشته است ,تامین هزینه های درمانی برای این افراد می باشد,به عنوان مثال :بایدبرای انجام یک دوره اقدامات فیزیوتراپی 30 الی 40 هزارتومان هزینه کنند که همین هزینه در طول مدتی بار سنگینی بردوش آنها ست .
در کنار این مسئله وجود فارغ التحصیلان بیکار که به دلیل معلولیت ,ادارات از پذیرش آنها سرباز می زنند نیز مزید برعلت شده است .
در صورتی که براساس قانون حمایت از جامعه معلولان که در سال 1383 مصوب شد هر سازمان یا نهادی باید 3درصد از نیروهای خود را از جامعه معلولان انتخاب کند ولی هیچ کسی به این مسیله توجه نداردو این قانون تنها برروی کاغذی بی ارزش نوشته شده است.
ردایی مدیر کل بهزیستی استان مازندران نیز با توجه به شناختی که از جامعه معلولان دارد پیشنهاد مشاور معلولان را برای ادارات وشهرداران داد,پیشنهادی که عده ای آن را به قول خود اجرا کردند وعده ای از یک گوش شنیدند و از گوش دیگر بیرون انداختند, مانند بسیاری از مسایل ومشکلاتی که مردم بیان می کنند وآنها کمبود بودجه واعتبار را بهانه می کنند.
با نگاهی به برنامه هایی که از سوی جامعه معلولان درجشنواره های متعدد اجرا می شود شاهد هنر آفرینی زیبای آنان هستیم ,ولی هیچ کدام از ادارات ونهادهای اجرایی دست همکاری به سوی این افراد دراز نمی کنند وترجیح می دهند با صرف هزینه های گزاف افرادی مشهور را برای اجرای برنامه بیاورند تا بگویند ما فلان شخص را آوردیم .
 در کنار این مشکلات عدم مناسب سازی معابر وخیابان ها برای معلولان نیز شایان توجه است ,تصور اینکه فردی معلول (نابینا)به تنهایی قصدبیرون رفتن از منزل رادارد برای خانواده های آنان معضل شده است .
هرچند مسولان شهری به تازگی کمیته هایی را برای مناسب سازی معابر وخیابان ها تشکیل داده اند ولی متاسفانه باز هم معلولان را فراموش کرده اند وحتی از یک فرد معلول دعوت نکرده اند تا در این کمیته ها حضور داشته باشد ,بی شک حضور فردی که خود مشکلات این قشر را لمس می کند در روند یاری به این اقشار مفید خواهدبود.
بی توجهی که نشانه عدم آگاهی مسولان است
ریشه این بی توجهی ها وبی مسولیتی برخی از مدیران نسبت به جامعه معلولان ,ما را به این حقیقت تلخ می رساند که آنها تنها اداره کل بهزیستی را مسول امور مربوط به معلولان می دانند وحتی به خود زحمت نمی دهند تا قوانینی که در ارتباط با حقوق معلولان مصوب شده است واجرای آن جزو وظایف آنان نیز هست بخوانند وحتی در مراسم هایی که به منظور حمایت از این قشر برگزار می شود حضور یابند .
در نتیجه به سبب بی اطلاعی وکمبود بودجه وبهانه های واهی از قبول مسولیت سرباز می زنند.
در صورتی که اگربه همین مدیران گفته شود که در فلان مراسم قصد تقدیر از شما راداریم حتی اگر برنامه مهمی در دستور کارداشته باشند ,در مراسم تقدیر حضور خواهند یافت وبا افتخاروغرور لوح تقدیرر ا دریافت خواهند کرد .
داشتن حس غرور وافتخار به همه ما انسانها  مربوط می شود وتنها مختص به شخص خاصی نیست ,ولی چه خوب بود زمانی این غرور را خرج می کردیم که حداقل دستی نه از روی ترحم بلکه از روی وظیفه انسانی که برگردن داریم برسر معلولی می کشیدیم ویاریگر او می شدیم تا دراین جامعه عده ای هم از ما الگو بگیرند.
جای تاسف است مدیری که مدارک دانشگاهی خود را به رخ دیگران می کشد وبا افتخار وغرور برصندلی مدیریت تکیه می زند نمی داند که فرد معلول هم مانند انسان سالم حق دارد ونیازمند بهره گیری از آموزش ,رفاه ,امنیت وهمه چیزهایی که یک فرد از جامعه انتظاردارد  می باشد.
 
وعده های توخالی مسولان
براساس اخباری که از جامعه معلولان نقل شده است ,چندی پیش قراربود که شهرداران استان مازندران مشاوران معلول برای خود برگزینند, ولی تنها شهردار ساری به قول خود عمل کرد که نیاز است توجه بیشتری به امکانات  مشاورمعلول خود داشته باشد.
 شهردارانی که با پیشنهاد مدیر کل محیط زیست استان ,اعلام حمایت خود را از داشتن مشاور معلول ابراز داشته بودند ,اکنون وعده خود را فراموش کرده اند وتنها به انعکاس رسانه ای این موضوع توجه داشتند.
این افراد حتی به خود زحمت نداده اند تا حداقل دربرنامه های مناسبتی که می گیرند از حضور این قشر استفاده کنند.
هدف نگارنده این متن تنها انعکاس گوشه ای از مشکلات ,مسایل معلولان ونهیبی به استاندار مازندران است ,از استانداری که زحمت حضور درمراسم معلولان را به خود می دهد وبا شرکت در مراسم به حضار شادی می بخشد ,انتظار می رود که برای مدیران خود نیز الگو شود وبا انتخاب مشاوری معلول وتوجه بیشتر به این قشر, آغازگر ریشه دواندن امید در دل آنان باشد.

منبع: دانا

نشانی مطلب در وبگاه شمعدانی | پایگاه اینترنتی معلولان ایران:
http://shamdani.com/find-1.90.3851.fa.html
برگشت به اصل مطلب