کلانشهری که حضور معلولان را جدی نمی گیرد

استعداد هایی که در پستوی خانه به زوال می رود

مراکز آموزشی در کلانشهر مذهبی مشهد که عنوان شهری علمی را یدک می کشد، برای حضور معلولان مناسب نیست و استعداد های این قشر از جامعه باید در پستوی خانه به زوال کشیده شود چرا که کسی بر ساخت و ساز ها نظارت نمی کند. تعلیم و تربیت مهمترین عامل موثر در دگرگونی، طرز نگرش و رفتار بشری است که در مسیر رشد اقتصادی، بهبود کیفیت زندگی، ایجاد دانش ومهارت، تأمین فرصت های شغلی و افزایش تولید جامعه به کار گرفته می شود.

 

مهمترین سرمایه هر کشوری سرمایه های انسانی است و بدیهی است که بالندگی این سرمایه های عظیم در گرو آموزش و مشارکت دادن آنها در امور جامعه خواهد بود.

افراد کم توان هم باید از خدمات آموزشی بهرمند شوند

همه افراد، سالم و دارای توانمندی یکسان نیستند، بلکه کودکان، نوجوانان و جوانانی هم هستند که دچار کم توانی و معلولیت بوده و باید شرایط، امکانات و خدمات آموزشی برای آنها نیز همچون دیگر افراد مناسب و قابل دسترسی باشد.

اما یکی از مهم ترین مشکلاتی که بر سر راه زندگی معلولان وجود دارد نبود امکانات مناسب چه در سطح آموزشی و چه در سطح آموزش عالی و حرفه ای است.

مقاطع آموزشی کلانشهر مذهبی و علمی مشهد مناسب حضور افراد کم توان نیست

این قشر از افراد جامعه برای فراهم آوردن مقدمات حضور در جامعه نیاز به آموزش و برخورداری از امکانات دارند، اما آن چه که در کلانشهر مشهد با وجود قد برافراشتن به عنوان شهری مذهبی و علمی، با وجود دانشگاه ها و مدارس بسیار دیده می شود عدم مناسب سازی لازم در مقاطع آموزشی، بسیاری از مدارس برای تردد و استفاده معلولان است.

بسیاری از معلولان استعداد هایی خارق العاده ای دارند که به علت همین عدم توانایی حضور در مراکز آموزشی نامناسب باید در پستوی خانه ها به زوال کشیده شود.

مدیر عامل انجمن حامیان شهر بدون مانع در گفتگو با خبرنگار مهر می گوید: طبق بازدید های به عمل آمده و مستند نه تنها در ساختمان های آموزشی قدیمی در سطح مشهد بلکه در ساختمان های جدید الاحداث نیز موضوع مناسب سازی برای تردد معلولان رعایت نمی شود.

ساختمان های جدید هم برای حضور معلولان مشکل دارند

حمید حسینی ابراز می کند: وجود پله در ابتدای ورود به ساختمان ها بدون وجود رامپ مناسب، نبود سرویس بهداشتی ویژه معلولان، نبود حداقل یک کلاس آموزشی مناسب سازی شده در طبقه همکف از جمله مواردی است که در بازدید ها در ساختمان های جدید به چشم می خورد.

وی ادامه می دهد: وجود سکو بین تخته سیاه، وایت برد و نیمکت های دانش آموزان، کمبود امکانات آموزشی مناسب برای نابینایان و ناشنوایان از موارد عمده مشکلات مدارس برای استفاده معلولان است.

حسینی عنوان می کند: اما در کشورهای توسعه یافته سخن بر سر ادغام معلولان با سایر افراد جامعه در عرصه های مختلف آموزشی، اجتماعی، فرهنگی و هنری است که این نوع نگرش، حاصل از تغییر تفکرات و باورها نسبت به توانمندی ها و حق و حقوق افراد معلول است.

مدرسه 20 سال پیش با وجود احداث مجدد امروز هم نامناسب است

مدیر عامل حامیان شهر بدون مانع که خود یک فرد معلول و موفق است ابراز می کند: بنده به عنوان یک فرد معلول و به عنوان کسی که از صندلی چرخدار استفاده می کند، بیست سال پیش در مدرسه ابتدایی درس می خواندم که دارای حداقل امکانات مناسب سازی شده نبود.

وی اظهار می کند: ورودی ساختمان حداقل سه پله داشت و به دلیل نداشتن سرویس بهداشتی ویژه معلولان بنده بالاجبار چیزی حدود یک کیلومتر را در هوای سرد یا گرم برای رسیدن به منزل طی می کردم تا از سرویس بهداشتی استفاده کنم.

حسینی ادامه می دهد: بعد از گذشت بیست سال، همان مدرسه به دلیل فرسودگی کاملا تخریب شد و الان به جای آن مدرسه ای جدید الاحداث ساخته شد که علی رغم انجام هزینه های بسیار زیاد و ساختمان مجلل، باز هم از حداقل امکانات مناسب سازی برخوردار نیست.

وی ابراز می کند:این مدرسه دارای پله در ورودی بوده و از رامپ برخوردار نیست و سرویس بهداشتی ویژه معلولان و کلاس مناسب در طبقه همکف هم ندارد.

قانون هایی که رعایت نشده است

حسینی با اشاره به مدرسه مذکور می گوید: در این مدت 20 ساله حداقل چهار برنامه پنج ساله توسعه ،قانون جامع حمایت از حقوق معلولان، کنوانسیون بین المللی حمایت از حقوق معلولان و سیاست های کلی نظام در بخش شهرسازی در کشور به تصویب رسیده است.

مدیر عامل انجمن حامیان شهر بدون مانع با بیان اینکه این انتقاد جدی است می افزاید: متولیان امور اجرا و نظارت بر بخش ساخت و ساز مدارس آموزشی و اداره کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان به عنوان یکی از اعضاء اصلی ستاد استانی مناسب سازی می بایست در مراحل طراحی، اجرا و نظارت، ضوابط مناسب سازی را به طور کامل و دقیق رعایت کنند.

ادغام سازی در جامعه با مناسب سازی محیط نهادینه شود

وی تصریح می کند: بسیاری از افراد دارای معلولیت جسمی می توانند در کنار افراد سالم مراحل تحصیل خود را طی کنند و نگاه ادغام سازی باید در جامعه با مناسب سازی محیط نهادینه شود.

حسینی با اشاره به وجود این معضل در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی سطح شهر مشهد تاکید می کند: دانشگاه ها باید خدمات رسانی و ارائه امکانات آموزشی به افراد کم توان و معلول را در چشم اندازهای سازمانی خود قرار دهند و برای رسیدن به آن برنامه ریزی، سیاست گذاری و ارائه راهکار داشته باشند.

مدیر عامل انجمن حامیان شهر بدون مانع ابراز می کند: ما حتی از وزارت علوم این انتظار را داریم که یکی از معیارهای ارزیابی دانشگاه ها، تسهیل دسترسی امکانات آموزش عالی برای کلیه دانشجویان از جمله معلولان باشند.

معاون توانبخشی بهزیستی خراسان رضوی هم می گوید: مناسب نبودن محیط، خیابان ها و ساختمان ها برای حضور، افراد معلول و کم توان را از حضور در جامعه محروم کرده و مانع شکوفا شدن توانمندی های آنها می شود.

معلولیت جسمی قرار نیست به محرومیت از تحصیل منجر شود

حمید رضا پوریوسف عنوان می کند: معلولیت جسمی قرار نیست به معلولیت اجتماعی و انزوای معلول در خانه و به ویژه محرومیت از تحصیل منجر شود.

پور یوسف می افزاید: این امر تبعات زیادی برای افراد کم توان و معلول و خانواده آنها داشته و در ابعاد گوناگون مانند اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی اثرات خود را گذاشته و سبب از دست دادن فرصت ها برای افرادی می شود که شاید استعداد خوبی هم داشته باشند.

وی ادامه می دهد: تحصیل از جمله مشکلات معلولان است که با وجود نامناسب بودن محیط پیرامون و عدم حضور و جابه جایی درست برای بهره از امکانات آموزشی آنها را دچار مشکل می کند.

آن چیزی که کلیه افراد را در جامعه مطرح می کند دارا بودن سطحی از مهارت های اجتماعی، تحصیلی، شغلی و اقتصادی است و چیزی که پایه و اساس این مطرح شدن را تشکیل می دهد آموزش است و چنانچه افراد دارای معلولیت از دسترسی مناسب به خدمات آموزشی برخوردار نشوند از یک سو از جامعه به دور مانده و در منازل منزوی خواهند شد و از سوی دیگر از استقلال فردی و اقتصادی مناسب بهره ای نخواهند برد.

-----------------------

گزارش: ملیحه زرین پور

منبع: مهر