جامعه توانمندی ناشنوایان را بپذیرد/ دوست ندارم هیچ صدایی را بشنوم

 افراد جامعه باید به این باور برسند که ناشنوایان هم مانند دیگران می توانند یک زندگی عادی داشته باشند و شاید بزرگترین کمک به این افراد این باشد که جامعه توانمندی آنها را بپذیرد و چشم ترحم از آنها بردارد چون ناشنوایان نه به ترحم بلکه به حمایت نیازمندند.

ناشنوایان تلاش می کنند از آزمونی که خداوند در برابر آنها قرار داده استT سربلند بیرون بیایند چون صدای خدا را که در گوش هایشان می خواند من بنده های خوبم را مورد آزمایش قرار می دهمT می شنوند، ناشنوایان با زبان اشاره سعی دارند به مردم جامعه بفهمانند که ما هم مانند شما یک فرد عادی هستیم شاید به ظاهر حرفهای آدم ها را نمی شنویم اما در باطن متوجه می شویم.

 ناشنوایان جامعه حرفهایی برای گفتن دارند آنها از شنیدن صداهای زیبا مانند "نغمه های بلبل، شرشر آب و خواندن موذن و ... محروم هستند اما آنها را دیده اند.

 در نگاه ملتمسانه آنها از افراد جامعه می توان فهمید نگاه ترحم آمیز ناشنوایان را آزار می دهد چون آنها به این باور رسیده اند که تا خدا است نیازی به ترحم و دلسوزی بنده او نخواهند داشت، ناشنوایان هم مانند افراد عادی روی پای خود ایستاده اند و همچنان با مشکلات مبارزه می کنند.

 بیش از 1360 ناشنوا تحت پوشش بهزیستی استان سمنان هستند

کارشناس مسئول توانمند سازی معلولان اداره کل بهزیستی استان سمنان با اشاره به اینکه یک هزار و 364 ناشنوا تحت پوشش این اداره کل هستند، گفت: اختلالات شدید ناشنوایی ناشی از مشکلات گوش داخلی، بیماری‌های مادرزادی، عفونت‌های ویروسی و یا مصرف برخی داروها است.

 مژگان جمالی افزود: اختلال در گفتار و عدم تکلم می‌تواند ارتباط فرد مبتلا را با محیط قطع کند و تأثیرات شدید روی رفتار و گفتار معلول داشته باشد.

 وی با اشاره به این مطلب که ناشنوایان در دو گروه متمرکز و غیر متمرکز از بهزیستی خدمات دریافت می کنند اظهار داشت: حمایت موردی، بیمه، توانمند سازی، پیشگیری و درمان از مهمترین خدمات ارائه شده بهزیستی به ناشنوایان است.

 مسئول توانمند سازی بهزیستی استان سمنان با تاکید بر اینکه بهترین زمان برای درمان تشخیص ناشنوایی سه ماهگی و شروع درمان‌ها در شش ماهگی است اظهار داشت: تشخیص دیرهنگام ناشنوایی در کودکان منجر به اشکالاتی در یادگیری زبان و ارتباطات کلامی آنان می‌شود.

 افراد جامعه باید توانمندی ناشنوایان را بپذیرند

 یک ناشنوای هنرمند سمنانی در زمینه نقاشی با بیان اینکه من همه آدم ها را دوست دارم چه شنوا و چه ناشنوا افزود: اما دلم می خواهد آن ها هم ما را دوست داشته باشند و به توانایی های ما ایمان بیاورند.

 علی شحنه تصریح کرد: ما نیازی به ترحم نداریم و دلمان می خواهد با ما عادی برخورد کنند.

 وی با اشاره به این مطلب که پشت ماشین من علامت ناشنوا نصب شده تا همه از مشکل من خبر داشته باشند تا مشکلی پیش نیاید، اظهار داشت: متاسفانه از جلوی بعضی ها که رد می شوم با ترحم به من لبخند می زنند که دلیلش را نمی فهمم و خیلی ها با فهمیدن این که نا شنوا هستم دعا می کنند که خوب شوم!

 دوست ندارم هیچ صدایی را بشنوم

 این هنرمند با لبخند تلخ ادامه می دهد در یکی از مراسم های مذهبی با دوستانم در حال حرف زدن با اشاره بودیم که چند آقا احساس کردند مسخره بازی در می آوریم و متاسفانه برخورد خوبی نداشتند.

 شحنه با کمی طفره رفتن و گفتن این که دوست ندارد هیچ صدایی را بشنود گفت: تنها صدای وزش باد و اموج دریا را دوست دارم چون عاشق طبیعت هستم و فکر می کنم این صدا ها باید خیلی قشنگ باشند.

 وی ضمن اشاره به اینکه عاشق نقاشی هستم و دلم می خواهد معلم نقاشی بچه های ناشنوا باشم خاطرنشان کرد: زندگی خوب، ازدواج و کمک به بقیه بچه های ناشنوا برای موفق شدن از مهمترین برنامه های آینده من است.

 ناشنوایی معلولیت پنهان است

 یکی دیگر از ناشنوایان فرهیخته استان سمنان نیز با بیان اینکه ناشنوایی، معلولیتی پنهان است، گفت: کم توجهی به این معلولیت، می تواند عوارض بسیار سنگینی برای فرد و جامعه ایجاد کند.

 الهام شاه حسینی با بیان اینکه از دیدگاه ارتباطی، ناشنوا به فردی اطلاق می شود که دارای افت شنوایی آنقدر شدید باشد که با استفاده از سمعک و یا بدون آن، قادر به دریافت و درک مفاهیم و داده های گفتار و زبان نباشد، اظهار داشت: کری یا ناشنوایی معلولیتی است که در اثر ایجاد اختلال یا ضایعاتی در اندام شنوایی گوش بوجود می آید.

 وی تصریح کرد: نقص شنوایی یکی از موانع بزرگی است که بر سر راه رشد طبیعی زبان گفتاری قرار دارد و فرد ناشنوا قادر به دریافت و درک اصوات نیست و طبعا قادر به سخن گفتن نیز نخواهد بود.

 این دانشجوی مقطع دکترا با بیان اینکه زبان وسیله تقلید اصواتی است که از طریق گوش دریافت می شود عنوان کرد: در نتیجه اینگونه افراد لال هم خواهند شد و قادر به برقراری ارتباطی کامل نخواهند بود.

 وی تأخیر در رشد طبیعی زبان و گفتار، اختلالات تولیدی گفتار، اختلال در صدا، اختلال در روان گفتار، اختلال در صرف و نحو زبان، تأخیر در یادگیری مطالب و در نتیجه افت تحصیلی، تأخیر در رشد اجتماعی – فرهنگی، اختلالات ارتباطی، اختلالات عاطفی و رفتاری را می توان از عمده ترین عوارض ناشی از افت شنوایی برشمرد.

 اجتماعی کردن ناشنوایان ضروری است

 شاه حسینی با تاکید بر اینکه یکی از مهمترین اهداف آموزش به ناشنوایان اجتماعی کردن آنهاست اظهار داشت: عدم آموزش کافی معلمان، دبیران و اساتید در مورد نحوه بر خورد با ناشنوایان، نداشتن وسایل کمک آموزشی کافی و نحوه تدریس بخشی از درس ها مانند "زبان انگلیسی، عربی و ..." که تدریس آن برای ناشنوایان نیاز به روش خاص دارد از عمده ترین مشکلات ناشنوایان در آموزش است.

 وی با اشاره به این مطلب که رفتارهای ترحم آمیز و اکراه آمیز موجب ناراحتی ناشنوایان می شود گفت: متاسفانه این امر موجب افسردگی و دور شدن ناشنوایان از جامعه می شود.

 این فرهیخته تصریح کرد: با پیشرفت های به عمل آمده در زمینه فن آوری در سال های اخیر فراهم آوردن اطلاعات گفتاری به وسیله سمعک حتی برای کودکانی که مبتلا به شدید ترین میزان نقص شنوایی باشند نیز ممکن است، ناشنوایان می توانند از سمعک ها که موثرترین راهکار و بهترین تدبیر درمانی برای کم شنوایی است استفاده کنند.

 وی یادگیری فرهنگ برقرای ارتباط با ناشنوایان و رعایت اصول برقرای ارتباط با ناشنوایان را از وظایف افراد جامعه دانست و عنوان کرد: دست اندرکاران و افراد حرفه ای در جهان معتقد هستند که اساس پیشرفت افراد ناشنوا درک و شناخت فرهنگ خاص آنان است و سعی در کسب این شناخت را به والدین کودکان ناشنوا توصیه می کنند.

 شاه حسینی بالا بودن هزینه های تامین سمعک و لوازم جانبی آن، عدم آشنایی مردم با فرهنگ ناشنوایان، اشتغال، ازدواج و آموزش را از عمده ترین مشکلات ناشنوایان در جامعه دانست.

 تعدادی از مراکز آموزش عالی مانع از ادامه تحصیل ناشنوایان شده اند

 این دانشجوی مقطع دکترا تصریح کرد: برگزاری کلاس های آموزشی برای خانواده های و مددکاران و اساتید و در اختیار قراد دادن امکانات بیشتر برای افراد ناشنوا از مهمترین انتظار این قشر از مسئولان است.

 وی با تاکید بر اینکه متاسفانه افراد جامعه نگاه خوبی نسبت به ناشنوایان ندارند اظهار داشت: با آموزش های کافی می توان نگاه جامعه را تغییر داد.

 شاه حسینی افزود: اگر افراد جامعه بپذیرند معلولیت نقص نیست بسیاری از مشکلات ناشنوایان حل می شود.

وی با بیان اینکه بتهوون موسیقی دان بزرگ جهان، ناشنوا و ادیسون مخترع برق، کم شنوا بودند، افزود: در ایران نیز نخبه های کم شنوا و ناشنوا زیادی داریم ولی نیازمند مساعدت و همکاری سازمانها و نهادهای مختلف برای به ثمر رسیدن توانمندی این عزیزان هستیم.

وی نقش وزارت علوم و دانشگاهها را در این زمینه مهم دانست و اظهار داشت: متاسفانه تعدادی از این دانشگاهها و مراکز مانع از اشتغال، ادامه تحصیل و استخدام این عزیزان شده اند یا همکاری لازم نمی کنند.

شاه حسینی در خاتمه افزود: امیدواریم سازمان بهزیستی و آموزش و پرورش با برگزاری کلاس های آموزشی متعدد بتوانند گامهای موثری بر دارند.

 ....................................

گزارش از اعظم سالار

 منبع: مهر