گفت‌وگوی تفصیلی فارس با یک زن سرپرست خانوار معلول:
سرعت ارائه تسهیلات در پیچ‌و‌خم اداری کند شده است

یک زن سرپرست خانوار معلول معتقد است که حمایت‌ از زنان سرپرست خانوار فقط در حد حرف باقی مانده است.
فیروزه شیرین آبادی یکی از زنانی است که چرخ زندگی خود را با ویلچری که سوغات یک تصادف ناگوار است، ‌می‌چرخاند‌؛‌ وی که مترجم زبان انگلیسی است در یک حادثه رانندگی همه اعضای خانواده خود را از دست داد و تنها پدر، برایش باقی ماند که پدر هم بر اثر غم دوری از همسر و فرزندان دق‌ کرد؛ مرگ پدر باعث شد که فیروزه تنها تکیه‌گاه خود را در این کره خاکی از دست دهد؛‌ با وی که یک زن سرپرست خانوار معلول است به گفت‌وگو پرداختیم؛ آنچه در زیر می‌خوانید درددل این زن سرپرست خانوار با خبرنگار زنان باشگاه خبری فارس «توانا»‌ است:
فارس: چه اتفاقی باعث شد که توانایی راه رفتن را از دست بدهید؟
شیرین آبادی: حدود 8 سال پیش در یک تصادف از ناحیه سینه به پایین دچار مشکلات نخایی شدم و از پا فلج شدم و برای همیشه توانایی راه رفتن را از دست دادم‌؛ بعد از تصادف حالم خیلی بد بود؛ یک سال در بیمارستان تحت درمان و عمل جراحی‌ قرار گرفتم و با انجام حدود 20 عمل جراحی روی بدنم بالاخره توانستم از بیمارستان مرخص شوم. من تنها بازمانده تصادف بودم؛ بعد از تصادف و از دست دادن همه اعضای خانواده فقط پدر برایم باقی مانده بود که پدر هم بر اثر غم دوری از مادر و دیگر اعضای خانواده فوت کرد، مرگ پدر باعث شد برای همیشه تنها بمانم.
فارس: تنهایی برای شما چه مشکلاتی را به همراه داشت؟
شیرین آبادی:‌ تنها زندگی کردن خیلی سخت است؛‌ خیلی درناک است که تنها بازمانده یک خانواده باشی؛‌ یک روز هنگامی که می‌خواستم از آسانسور برای رفتن به آپارتمان استفاده کنم، متوجه شدم که آسانسور به دلیل قطع برق، کار نمی‌کند،‌ حدود 3 ساعت تمام در تاریکی منتظر شدم تا برق بیاید، می‌دانید این تاریکی و تنهایی چه صدماتی به روحیه فردی که هیچ کس را در این دنیا ندارد وارد می‌کند،‌ در این‌گونه لحظات از نظر روحی خیلی آسیب می‌بینم ولی در تمام این لحظه‌ها امیدم فقط به خدا بود.
فارس: مهمترین مشکل شما در حال حاضر چیست؟
شیرین آبادی: مشکلات که زیاد است،‌ هم مشکلات اقتصادی و هم مشکلات جسمی و روحی دارم،‌ به دلیل اینکه دائم بر روی ویلچر می‌نشینم بیماری‌های گوناگون همچون مشکلات کلیوی ‌، زخم بستر و نوسانات فشار خون دارم ، گاهی به قدری فشار خونم بالا می‌رود که از سرگیجه نمی‌توانم تکان بخورم؛‌ گاهی هم فشارم پایین می‌آید‌، یک بار که فشار خونم نزدیک به 8 بود بعد از اینکه به درمانگاه رفتم،‌ به من سرم تزریق کردند و چند تا آمپول تقویتی هم برایم تجویز کردند که حالم کمی بهتر شد.
فارس:‌ تا به حال برای دریافت وام اقدام کرده‌اید؟
شیرین‌آبادی:‌ البته که اقدام کرده‌ام ولی برای دریافت وام باید ضامنی به بانک معرفی می‌کردم که کارمند رسمی دولت باشد و هم فیش حقوقی و هم گواهی کسر از حقوق داشته باشد،‌ من که زنی سرپرست خانوار و معلول هستم چگونه می‌توانستم ضامنی با این مشخصات را به بانک معرفی کنم.
فارس: دولت برای شما که معلول هستید شرایط ویژه‌ای را برای دریافت وام نگذاشته است؟
شیرین آبادی: هرچند دولت در این زمینه اقداماتی را انجام داده است،ولی زنان سرپرست خانوار هم باید همچون سایر افراد،‌ شرایط گرفتن وام را داشته باشند‌؛ در واقع پیدا کردن ضامنی که گواهی کسر از حقوق داشته باشد برای من واقعاً مشکل ساز شده است اکثر ضامن‌ها فقط می‌توانند گواهی اشتغال به کار را ارائه دهند؛‌ هرچند که قرار است دولت برای زنان سرپرست خانوار تسهیلات خاص ارائه دهد ولی مسئولان بانک‌ها برگه اشتغال ضامن‌ را قبول نمی‌کنند و از ضامن‌ها گواهی کسر از حقوق می‌خواهند.

فارس:‌ چگونه به محل کارتان می‌روید؟
شیرین آبادی: هر وقت که تصمیم می‌گیرم به خیابان بروم دچار وحشت می‌شوم؛ ‌سرعت رانندگان، مسیرهای ناهموار پیاده‌روها همچنین شیب تند برخی از خیابان‌ها حرکت با ویلچر را برایم مشکل می‌کند؛‌ متأسفانه وسایل حمل و نقل عمومی برای معلولان تعبیه نشده است و ما نمی‌توانیم از مترو یا اتوبوس استفاده کنیم‌، برای رفتن به محل کار خود باید همیشه آژانس بگیرم که البته آژانس‌ها ویلچر را یک بار اضافه حساب می‌کنند و برای کوتاه‌ترین مسیر حداقل 5 تا 10 هزار تومان از من کرایه بار می‌گیرند به طوری که هزینه رفت و برگشت یک مسیر کوتاه برایم حدود 20 هزارتومان می‌شود.
فارس: تاکنون برای خرید خودرو اقدام کرده‌اید؟
شیرین آبادی: بله؛‌ برای خرید خودرو به یکی از بانک‌ها‌ مراجعه کردم تا با گرفتن وام 5 میلیونی خرید خودرو،‌ از کرایه آژانس راحت شوم‌ ولی با داشتن دو ضامن به دلیل اینکه ضامن‌های بنده برگه کسر از حقوق نداشتند،‌‌ موفق به دریافت وام نشدم؛‌ هرچند که قرار است دولت برای معلولان و زنان سرپرست خانوار امکانات رفاهی را ایجاد کند‌ ولی به نظر من هیچ اقدامی در این زمینه نشده است؛‌ اگر برای خرید خودرو بدون دریافت وام،‌ اقدام می‌کردم،‌ بدون دردسر و ارزانتر می‌توانستم خودرویی بخرم.
فارس: خرید مایحتاج روزانه بر عهده خودتان است؟
شیرین آبادی: وقتی از اداره می‌آیم خریدهای روزانه‌ام از قبیل نان‌، شیر و... را انجام می‌دهم ولی اگر در منزل باشم و احتیاج به مواد خوراکی داشته باشم باید با مغازه محل تماس بگیرم که جنس مورد نظر را برایم بیاورد که سوپری محل هم اگر کمتر از 5 هزار تومان خرید داشته باشم،‌ این کار را انجام نمی‌دهد،‌ و همیشه مجبورم به خاطر یک روغن یا یک پنیر‌، چند کالای غیر ضروری دیگر را هم سفارش دهم؛‌ در خانه بسیاری از موادغذایی همین‌طور بی‌استفاده مانده است.
فارس: آیا به شما هم تسهیلاتی که به معلولان می‌دهند،‌ ارائه می‌شود؟
شیرین آبادی:‌ برخی از معلولان ماهیانه مبلغی را به عنوان مستمری و حقوق از سازمانی که تحت پوشش آن هستند،‌ دریافت می‌کنند ولی به دلیل اینکه شاغل هستم،‌ هیچ تسهیلاتی به من تعلق نمی‌گیرد و تنها دلیل عدم ارائه این‌گونه تسهیلات را کارمند بودن بنده بیان می‌‌کنند؛‌ انگار ما که کارمند هستیم و حقوق می‌گیریم مجانی این حقوق را دریافت می‌کنیم؛‌ دریافت کمک هزینه‌های که به معلولان می‌شود شاید فقط قسمت کمی از مشکلات اقتصادی آنها را حل کند ولی من از همین حداقل‌ها همچون قبیل ارائه بن خرید کالا و مزایای این‌چنینی محروم هستم. فارس: از دولت و نهادهای حمایتی چه انتظاری دارید؟
شیرین آبادی:‌ دولت می‌تواند از طریق سازمان بهزیستی،‌ مددکارانی را برای کمک به افرادی که هیچ سرپرستی ندارند‌، معین کند که ماهانه یک یا دوبار به این افراد سر بزنند،‌ حضور این افراد باعث می‌شود تا در هنگام بروز مشکلات بدانیم باید چه کاری انجام دهیم؛‌ هرچند در تلویزیون و رسانه‌ها دائم از این دم می‌زنند که برای معلولان اقداماتی را انجام می‌دهند ولی هنوز امکانات رفاهی مناسبی برای ما فراهم نشده است.

منبع : خبرگزاری فارس