شمعدانی | پایگاه اینترنتی معلولان ایران- اخبار حوزه معلولیت
مهر با معلولان بی‌مهری می‌کند!

حذف تصاویر و رنگ‌ها  | تاریخ ارسال: 1392/7/7 | 

در پی تلاش بی‌نتیجه فردی دارای معلولیت برای ادامه تحصیل

 

                مهر با معلولان بی‌مهری می‌کند! 

پاییز با تمام زردی‌اش دلگشاست. اولین روز مدرسه از یاد رفتنی نیست؛ یاد کیف‌هایی که سنگینی‌اش بر روی دوش‌هایمان حس نمی‌شد، دوستی‌هایی که بی‌دریغ بود و مهربانی‌هایی که پنهانش نمی‌کردیم. مهر شمیم باطراوت لبخندها، گریه‌های طنزگونه و هیجان‌های مهارنشدنی است. پاییز، بهار کلاس اولی‌هاست، برای دبیرستانی‌ها شروعی دوباره است و دانشجوها را دور هم جمع می‌کند. بله، مهرماه قشنگ است.

 مهرماه قشنگ است اما نه برای همه و نه برای همیشه! شاید در تکاپوی این روزهای شاد، کمتر متوجه باشیم، اما واقعیت این است که بعضی‌ها در همین روزها پشت درهای بسته مدرسه و دانشگاه از کلاس جا مانده‌اند.

 به بهانه بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها در گفت‌وگویی با یکی از گرفتار شده‌ها پشت در دانشگاه به گفت‌وگو نشسته است.

 شهرام مبصر، فرد دارای معلولیتی است که برای رفت و آمد از ویلچر استفاده می‌کند. او در سال ۸۸ موفق به اخد مدرک کاردانی روابط عمومی شده، اما پس از آن به دلیل مشکلات ناشی از عدم مناسب‌سازی ساختمان‌های دانشگاه‌ها نتوانسته ادامه تحصیل بدهد. شهرام از فعالان اجتماعی معلولان نیز هست. او دبیر کانون معلولان منطقه 2 تهران است که تلاش‌های بسیاری را برای کمک به شهرداری منطقه 2 درخصوص مناسب‌سازی اماکن و معابر انجام داده است. در حال حاضر نیز موسسه‌ای به نام پیام‌آوران ساحل امید تاسیس کرده و قصد دارد تجربیاتش را برای کمک به افراد دارای معلولیت به کار بگیرد.

 شهرام پس از اخذ مدرک کاردانی تلاش‌های زیادی برای ادامه تحصیل می‌کند که همگی بی‌نتیجه می‌مانند. امسال نیز با بازگشایی دانشگاه‌ها قصد داشته تحصیلاتش را ادامه دهد تا به گفته‌ خودش بهتر بتواند به افراد دارای معلولیت خدمت کند، اما کابوس پله‌ها یک بار دیگر او را از رسیدن به هدفش بازمی‌دارد.

 مبصر در این‌باره بیان می‌کند: امسال به پیشنهاد همسر و برخی از دوستان برای مقطع کارشناسی اقدام کردم که خوشبختانه در دانشگاه علمی کاربردی واحد ۲۶ فرهنگ و هنر تهران قبول شدم. با ذوق و شوق فراوان به دانشگاه مذکور مراجعه کردم که در آنجا متوجه شدم برخلاف نوساز بودن ساختمان این دانشگاه، بدلیل وجود پله‌های زیاد در داخل و بیرون دانشگاه و عدم مناسب سازی برای تردد افراد دارای معلولیت نمی‌توانم وارد ساختمان دانشگاه شوم. به ناچار همسرم برای کسب تکلیف و پیدا کردن راهی که من بتوانم همچون دیگران وارد دانشگاه شوم به دفتر ریاست دانشگاه مراجعه کردند که وی در پاسخ به مشکل مطرح شده گفتند که می‌توانید بگردید و از بین لیست مراکز علمی کاربردی یک مرکز مناسب سازی شده که رشته شما را هم داشته باشد، پیدا کنید و به آن مرکز منتقل شوید و تنها کمکی که به ما کردند پرینت گرفتن از یک لیست بلند بالا از تمامی مراکز علمی کاربردی واقع در ایران بود.

 وی در ادامه می‌گوید: پس از دریافت لیست مراکز و تماس با آنها ( که البته به دلیل عدم پاسخگویی تلفن‌ها راحت هم نبود) متوجه شدم که هیچکدام از مراکزی که من می‌توانم با توجه به رشته تحصیلی‌ام به آنجا منتقل شوم مناسب سازی نیستند و جالب اینجاست یک مرکز (واحد ۱۴) هم که در طبقات همکف، چند کلاس داشتند و می‌توانستند به دلیل داشتن شرایط ویژه با بنده همکاری کنند و کلاس‌ها را در طبقه همکف برگزار کنند با این استدلال که ممکن است ظرفیت کلاس‌های دیگر از کلاس آینده من بیشتر باشد، متاسفانه با من مساعدت نکردند و در نتیجه تمام تلاش من برای یافتن دانشگاهی مناسب جهت ادامه تحصیل بی‌نتیجه ماند.

 شهرام اظهار می‌کند: دوباره به مرکز ۲۶ مراجعه کردم که شاید بتوانم شخصا با ریاست دانشگاه صحبت کنم و مشکلم را بیان کنم که باز هم بدلیل وجود پله‌های فراوان این مرکز نتوانستم با وی صحبت کنم و از همسرم کمک گرفتم که متاسفانه باز هم بی‌نتیجه بود و وی در پاسخ گفتند که اگر کسی را دارید که بتواند فرد معلول را از پله‌ها بالا ببرد خب می‌توانند در این مرکز ثبت نام کنند و در غیر این صورت هیچ کمکی از دست ما ساخته نیست.

AWT IMAGE

 مبصر می‌گوید: هم‌اکنون بسیار مستاصل شده‌ام و نمی‌دانم برای ادامه تحصیل که حس می‌کنم همچون دیگر انسانها از این حق برخوردار هستم، چه باید بکنم و از چه کسی کمک بگیرم؟!

 به گزارش ایسنا، با توجه به تبصره ۲ماده ۲ قانون جامع حمایت از حقوق معلولان، شهرداری‌ها موظفند از صدور پروانه احداث و یا پایان کار برای آن تعداد از ساختمان‌ها و اماکن عمومی و معابری که استانداردهای تخصصی مربوط به معلولان را رعایت نکرده باشند، خودداری کنند اما متاسفانه در بیشتر ساخت و سازها این موضوع لحاظ نمی‌شود که تازه تاسیس بودن ساختمان دانشگاهی که مبصر قصد ورود به آن را داشته، گواه این مدعاست.

 شهرام یادآور می‌شود: موضوعی که مرا بیشتر به فکر فرو برده است در رابطه با صدور مجوز دانشگاه از طریق وزارت علوم است که آیا واقعا نمی‌توانند یکی از شرایط صدور مجوز دانشگاه را استفاده از ساختمان‌هایی مناسب‌سازی شده جهت بهره‌مند شدن همه افراد از امکانات آن ساختمان قرار دهند؟

 وی در حالی که با ناراحتی سرش را پایین می‌اندازد، می‌گوید: به نظر من معلولیت یک شانس برابر در میان تمام افراد جامعه است. همانطور که من و بسیاری از دوستانم در زمان‌ها و مکان‌های مختلف در اثر حادثه دچار معلولیت شده‌ایم، پس هر کسی ممکن است در اثر حادثه یا بیماری به معلولیت دچار شود. فرق بین سلامتی کامل تا معلولیت فقط چند ثانیه است. آیا پس از معلولیت زندگی برای انسان‌ها به پایان می‌رسد و امکان رشد و پیشرفت نباید وجود داشته باشد، آن هم در عصری که همه از پیشرفت و تکاپو سخن می‌گویند؟

 مبصر ادامه می‌دهد: به نظر من اگر فرد نخبه دارای معلولیتی نتواند بدلیل عدم مناسب سازی فضاها و اماکن عمومی از علم و دانش خود در راستای پیشرفت کشورش استفاده کند و یا بر علم خود بیفزاید بیش از خود آن فرد، جامعه بدلیل از دست دادن یک نخبه متضرر خواهد شد. بی‌شک بین افراد دارای معلولیت ایران هم نخبگان علمی، هنری و ورزشی زیادی وجود دارند که متاسفانه به دلیل عدم مناسب سازی فضاها و اماکن عمومی با مشکلات بسیار زیادی از جمله ادامه تحصیل، اشتغال و … دست و پنجه نرم می کنند که شاید با اندکی تدبیر و اجرای صحیح قوانین از سوی مسئولان مربوطه این افراد هم می‌توانستند خدمات ارزنده‌ای به کشور و جامعه خود ارائه دهند.

 وی اظهار می‌کند: برای گواه این مطلب می‌توان به افتخار آفرینی ورزشکاران دارای معلولیت ایرانی در مسابقات جهانی و پارالمپیک اشاره کرد که الحق و الانصاف با اراده و پشتکار زیاد و کسب مقام‌های پرافتخار و مدالهای رنگارنگ برای ایران افتخارآفرینی کردند. من همچنان چشم امید به مناسب سازی ساختمان‌های دانشگاه‌ها دوخته‌ام تا بزودی بتوانم به آرزوی دیرینه خود یعنی ادامه تحصیل بدون دغدغه عدم مناسب سازی ساختمان دانشگاه‌ها تا مقاطع بالای تحصیلی که می‌دانم همچون دیگران نیز از این حق برخوردار هستم، برسم.

 به گزارش ایسنا، آغاز سال تحصیلی فرصت مغتنمی است برای با هم بودن تا در این همدلی بیاموزیم که تنها تحمل مشکلات و سختی‌هاست که انسان‌ها را به کشف نیروهای خارق‌العاده درونشان رهنمون می‌کند، اما بی‌شک عدم مناسب‌سازی ساختمان‌های دانشگاه‌ها، به مشکلی برای بسیاری از دانشجویان و محصلان دارای معلولیت تبدیل شده که شادی فرا رسیدن ماه مهر و سال تحصیلی جدید را به کامشان تلخ می‌کند. به امید روزی که محیط‌های تحصیلی آغوششان را بر روی همه‌ افراد جامعه باز کنند تا دیگر شاهد بی‌مهری مهر به بعضی از شهروندان نباشیم.

منبع: ایسنا

نشانی مطلب در وبگاه شمعدانی | پایگاه اینترنتی معلولان ایران:
http://shamdani.com/find-1.83.2699.fa.html
برگشت به اصل مطلب