نقش
هوش مصنوعی (
AI) در افزایش دسترسی معلولان در سال‌های اخیر اهمیت فزاینده‌ای پیدا کرده است. با ادامه پیشرفت فناوری، هوش مصنوعی این پتانسیل را دارد که شیوه حرکت افراد دارای معلولیت در جهان و تعامل با محیط اطراف خود را متحول کند. از ارائه کمک در انجام وظایف روزانه گرفته تا تسهیل ارتباطات، هوش مصنوعی می تواند کیفیت زندگی افراد دارای معلولیت را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد.
یکی از مهم‌ترین راه‌هایی که هوش مصنوعی می‌تواند دسترسی را افزایش دهد، توسعه فناوری‌های کمکی است. این فناوری‌ها، که برای کمک به افراد دارای معلولیت در انجام وظایفی که ممکن است دشوار یا غیرممکن باشد، طراحی شده‌اند، پتانسیل تغییر زندگی میلیون‌ها نفر را دارند. به عنوان مثال، ویلچرهای مجهز به هوش مصنوعی را می توان تنها با استفاده از افکار کاربر کنترل کرد و به افراد با تحرک محدود اجازه می دهد راحت تر حرکت کنند. به همین ترتیب، اندام های مصنوعی مبتنی بر هوش مصنوعی می توانند با حرکات کاربر سازگار شوند و تجربه طبیعی و شهودی تری را ارائه دهند.
حوزه دیگری که هوش مصنوعی می تواند نقش مهمی در افزایش دسترسی داشته باشد، حوزه ارتباطات است. برای افرادی که دارای اختلالات گفتاری یا شنوایی هستند، فناوری‌های تشخیص و سنتز گفتار مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند به پر کردن شکاف بین آنها و سایر نقاط جهان کمک کنند. با تبدیل زبان گفتاری به متن یا زبان اشاره و بالعکس، این فناوری ها می توانند ارتباط موثرتری را برای افراد دارای معلولیت فراهم کنند. علاوه بر این، ابزارهای ترجمه مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند به از بین بردن موانع زبان کمک کنند و افراد دارای معلولیت را قادر می‌سازند با دیگران در سراسر جهان ارتباط برقرار کنند.
همچنین می توان از هوش مصنوعی برای دسترسی بیشتر به دنیای دیجیتال برای افراد دارای معلولیت استفاده کرد. به عنوان مثال، الگوریتم‌های هوش مصنوعی را می‌توان برای تولید خودکار توضیحات تصویر برای کاربران نابینا یا کم بینا استفاده کرد.
هوش مصنوعی درک محتوای وب‌سایت‌ها و پلتفرمهای رسانه‌های اجتماعی را برای آنها آسان‌تر می‌کند. به همین ترتیب ، ابزارهای تبدیل متن به گفتار مبتنی بر هوش مصنوعی می توانند محتوای نوشته شده را برای کسانی که در خواندن مشکل دارند، بخوانند و اطمینان حاصل کنند که آنها می توانند به اطلاعاتی مشابه با همتایان غیرمعلول خود دسترسی داشته باشند.
در حوزه آموزش، هوش مصنوعی این پتانسیل را دارد که یادگیری را برای
دانش آموزان دارای معلولیت در دسترس تر کند. با شخصی‌سازی محتوای آموزشی و ارائه پشتیبانی مناسب، پلتفرمهای یادگیری مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند به دانش‌آموزان دارای معلولیت کمک کنند تا بر موانع یادگیری غلبه کنند و به پتانسیل کامل خود دست یابند. برای مثال، سیستم‌های آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند با نیازهای فردی دانش‌آموزان دارای ناتوانی‌های یادگیری را تطبیق دهند و پشتیبانی لازم برای موفقیت در تحصیل را برای آنها فراهم کنند.
علاوه بر این، هوش مصنوعی می تواند برای بهبود دسترسی به فضاهای عمومی برای افراد دارای معلولیت استفاده شود. به عنوان مثال، سیستم‌های ناوبری مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند با ارائه اطلاعات بی‌درنگ درباره محیط اطراف خود، به افراد کم بینا کمک کنند تا در محیط‌های ناآشنا حرکت کنند.
همچنین،
شهرهای هوشمند مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند از داده‌ها برای بهینه‌سازی برنامه‌ریزی و طراحی شهری استفاده کنند و اطمینان حاصل کنند که فضاهای عمومی در دسترس و فراگیر برای همه هستند.
علیرغم بسیاری از مزایای بالقوه هوش مصنوعی برای افزایش دسترسی، اطمینان از اینکه توسعه و استقرار فناوری‌های هوش مصنوعی فراگیر است و نیازهای افراد دارای معلولیت را در نظر می‌گیرد، ضروری است. این شامل مشارکت افراد دارای معلولیت در طراحی و آزمایش راه‌حل‌های مبتنی بر هوش مصنوعی و همچنین اطمینان از شفافیت و پاسخگویی سیستم‌های هوش مصنوعی است.
در نتیجه، هوش مصنوعی این پتانسیل را دارد که دسترسی
افراد دارای معلولیت را به میزان قابل توجهی افزایش دهد، زندگی آنها را متحول کند و آنها را قادر سازد تا به طور کامل در جامعه مشارکت کنند. با توسعه و استقرار فناوری‌های کمکی مبتنی بر هوش مصنوعی، ابزارهای ارتباطی و پلتفرمهای دیجیتالی قابل دسترس، می‌توانیم برای حرکت به سمت دنیایی فراگیرتر کار کنیم که در آن همه، صرف‌نظر از توانایی‌هایشان، فرصت پیشرفت داشته باشند.
منبع : ai۲.news
ترجمه: وب سایت شمعدانی 