شمعدانی | پایگاه اینترنتی معلولان ایران

تا هر روز به یاد ما باشی - روزبه کردونی

عصر روز پنجشنبه 15 اسفند، جمعی از مدیران وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به اتفاق دکتر علی ربیعی همزمان با هفته احسان و نیکوکاری با دو گروه دیدار کردند؛ گروه کودکان کار و خیابان و بازارچه تولیدات معلولین.

در جریان دیدار از بازارچه تولیدات و مصنوعات معلولین، وزیر که قصد خرید صنایع دستی ساخته شده توسط یک دختر تحصیل کردهِ معلول را داشت از وی درخواست کرد خودش یکی از مصنوعات را انتخاب کند.

دختر جوان که به سختی تکلم می کرد پس از مدتی تأمل یک منبت را که دارای آینه بود انتخاب کرد و به وزیر گفت: «این آینه دار را انتخاب کردم تا آن را در دفتر خود بگذاری و هرروز که در آینه به آن نگاه می کنی به فکر ما باشی.» لحظه ای که این جمله توسط دخترمعلول بیان شد،می شد عمق تأثیر این جمله را در نگاه مدیران حاضر حس کرد.

آنچه دختر هنرمند گفت فقط درخواست یک معلول از مقام های دولت نیست بلکه درخواست همه گروه های آسیب پذیر از تمام جامعه ایرانی است.

«هر روز به یاد ما باشید» درخواست کودکان کار و خیابان، زنان سرپرست خانوار، معلولین و همه اقشار آسیب پذیر از همه ایرانیان است.

البته « هرروز به یاد ماباشید» درخواست دلسوزی های انسانی برای گروهی حاشیه ای نیست، بلکه به معنای ادای حقوق شهروندی افراد و گروه هایی است که توانایی کمتری برای دفاع از حقوق حقه خود دارند.

هرروز به یاد ما باشید، درخواست این است که هم دولتمردان و سیاستگذاران نقش و تکلیف قانونی خود را در حمایت از گروه های آسیب پذیر به خوبی ایفا کنند و هم نهادهای مدنی، گروه های داوطلب، نهادهای خیریه و به تعبیری همه شهروندان یک جنبش عمومی برای تأمین حقوق شهروندی این گروه ها شکل دهند.

«هرروز به یاد ما باشید» یعنی پاسخ دهیم و پاسخگو باشیم.

پاسخ داده شود چرا تعهد رئیس سابق بهزیستی که در سال 87 قول داده بود ظرف مدت پنج سال، نرخ معلولیت را از 2/4 به 1/2 کاهش می دهندمحقق نشد.

پاسخ داده شود چرا تعداد مراکز روزانه معلولین جسمی، حرکتی بین سال های 1389 تا 91 حدود 50 درصد کاهش یافته است.

پاسخ داده شود چرا سیاستگذاری و برنامه ریزی به گونه ای بوده است که در سال 92 نرخ بیکاری معلولین 6 درصد بیشتر از سایر اقشار است.

پاسخ داده شود چرا شورای ساماندهی کودکان خیابانی که عالی ترین مرجع سیاستگذاری برای کودکان کار وخیابان و هماهنگ کننده دستگاه های مسئول در این ارتباط است بین سال های 84 تا 92 حتی یک جلسه هم تشکیل نداده است.

پاسخ داده شود چرا نسبت طلاق به ازدواج از 10 درصد در سال 84 به 18 درصد در سال 91 افزایش یافته است و پاسخ داده شود در سال های گذشته در خصوص درخواست رهبر معظم انقلاب برای بررسی تأثیر سبک زندگی در حوزه های مرتبط با آسیب های اجتماعی چه اقداماتی انجام شده است.

جمع بندی اینکه،برای ارتقای رفاه اجتماعی گروه های آسیب پذیر و مواجهه با آسیب های اجتماعی همانگونه که رئیس جمهوری تأکید کرده اند راهی جز مشارکت مردم وجود ندارد.

در این میان نخستین گام برای زمینه سازی جهت مشارکت شهروندان، تغییر در شیوه سیاستگذاری است.

لذا باید تلاش کرد سیاستگذاری اجتماعی مبتنی بر گفت و گوی اجتماعی بویژه در حوزه مسائل رفاهی و حمایتی نهادینه شود تا بتوان امیدوار بود کیفیت و کمیت رفاه همگانی بهبود یابد.

یادداشت روزنامه ایران

منبع: ایرنا